Co by się stało, gdyby Wanda Wasilewska przybyła do nas 56 lat od własnej śmierci? Co mogłaby powiedzieć? Za czym tęsknić? Jak patrzyłaby na współczesną Polskę? Czy można nazwać ją postacią tragiczną czy tylko kochanką Stalina i zdrajczynią ojczyzny? Spektakl jest próbą „uczłowieczenia” posągu i podania w wątpliwość jednoznaczną ocenę postępowania głównej bohaterki. Dla pokolenia urodzonego po 1989 roku spektakl może być okazją do poznania tej postaci, która praktycznie nie pojawia się na lekcjach historii. Tekst pisany jest z trzech perspektyw. Z jednej strony mamy rok 2019, by za chwilę móc przenieść się w czasy przedwojenne czy lata 50-te, będące okresem największej działalności politycznej Wandy. Biografia pojedynczego człowieka splata się z biografią państwową. Wasilewska staje się niejako postacią tragiczną, chociaż twórcom nie zależy na jej odbrązawianiu.
